Burası sadece bir resort değil; G20 Zirvesi'nde dünya liderlerini ağırlamış, "devlet başkanı" seviyesinde bir konfor ve güvenlik standardı belirlemiş bir "imparatorluk". Benim görevim, bu "saray yavrusu" (palatial) mimariyi, birikimimle "canlandırmak" ve onun "görkemi" kadar "davetkâr" yönünü de ortaya çıkarmaktı.
"Mimariyi Canlandıran Dokunuş" felsefem, bu projede, "ölçek" ve "detay" arasındaki dengeyi bulmak üzerine kuruluydu.
Regnum Carya'nın mimarisi "büyük" oynar: Devasa girişler, kilometrelerce uzanan kusrsusuz golf sahaları ve her biri birer malikane olan özel "Crown Villalar". Bu kadar "büyük" bir yapıyı fotoğraflarken, mekanın "soğuk" ve "insansız" görünme riski vardır.
Tecrübemle, benim odak noktam, bu "görkemi" bir "güç gösterisi" olarak değil, "kişisel bir ayrıcalık" olarak sunmaktı. Özellikle özel havuzlu, ultra-lüks villaların çekimlerinde, ışığı, o "devasa" alanın aslında ne kadar "mahrem" (private) ve "kişiye özel" bir sığınak olduğunu vurgulamak için kullandım. Mimarinin "büyüklüğünü" değil, misafire sunduğu "ayrıcalığın büyüklüğünü" çektim.
Regnum Carya projesi, birikimimle, "ultra lüks" segmentinin ne anlama geldiğini ve bu "görkemli" dünyanın nasıl "arzu nesnesi" haline getirileceğini gösterdiğim bir imza işi oldu.
Bu projede, mimarinin sadece sığınak değil, aynı zamanda bir "güç" ve "statü" sembolü olabileceğini belgeledik. Biz, "ayrıcalığın mimari tanımını" canlandırdık.